<< ابرِ ارغوانی >>

 -------- مدتی پیش پدرم به من گفت که یکی از آزاردهنده ترین اشکال ادب ظاهری وساختگی ، سوءاستفاده از قول قرار است .وقتی از شما چیزی خواسته می شود که از عهده و توانتان خارج است ،صریح و بی رودروبایستی بگویید که نمی توانید و امید بیهوده هم به کسی ندهید، در عوض آنچه را که در توانتان است ، بی معطلی انجام دهید.به این ترتیب از لطف امتناع و اجابت همزمان بهره مند شده اید و در هردوی این ها بزرگی و ارزشی وجود دارد که شخصیت آدمی را به طرز اعجاب انگیزی ترفیع می دهد.ومن به راستی نمی دانم خصومتی که ازیک امیدِ ناامیدشده ایجاد می شودبزرگ تر است یا مهری که از یک تقاضای اجابت شده عاید می گردد! ........یکی از مهم ترین قوانین در شناخت رفتار انسان ها سکوت تقریبا مطلق درباره خودتان است ..محض مشغلولیت وتفریح،چند روزی را با دور و اطرافی ها فقط از خودتان حرف بزنید؛از غم و غصه هایتان بگویید، ازخوشی ها ومعاشتان بگویید، خواهید دید توجه ظاهری که به شما داشتند، جای خودش را می دهد به بی تفاوتی .بعد از آن هم اگر خانم میزبان از سرِادب حرفتان را قطع نکند، همه به ستوه می آیند ؛هر کس به بهانه ای با زیرکی از گوشه ای می گریزد.اما اگر می خواهید که همه محبت و همدردی آدم ها در مورد خودتان جلب کنید، با آنها در مورد خودشان صحبت کنید،بگردید دنبال سوالاتی که ،....._خوب،...یهو دلمون خواست دو صفحه اونورطر رو بخونیم ،نوشته بود که؛م, ...ادامه مطلب